YENİ YILIN İLK GÜNÜ

Yılın son haftasını hasta olarak evde kapattım. Hastaydım ama evde olmanın keyfini de iliklerime kadar hissettim.

Yılın son gününü, ipek kızımla hazırladığımız soframızda çekirdek aile+1 şeklinde karşıladık. Artı birimiz evin nazlı  kızının ailesinden uzak olarak kutlayacağı ilk yılbaşı gecesi olmasından ötürü yalnız bırakmaya kıyamadığı okul arkadaşıydı. Keyifli bir sohbet eşliğinde yemeğimizi yedik.Malum sohbetimiz öğrencilik üzerineydi. Bizim zamanımızda şöyleydi bizim zamanımızda böyleydi, hadi canım sizinki de öğrencilik mi geyikleriyle pek eğlendik. Ardından bir kaç el tombala çevirdik. Kadehlerimizi umuda kaldırıp yeni yılın ilk dakikalarını karşıladık. 
Her sene olduğu gibi bu yılda almayacağım deyip yine piyango bileti aldık. Yine şaşırmadık.
Temenniler, kucaklaşmalar, mesajlar uzakta olanlarla telefon görüşmeleri derken gecemizi sonlandırdık. Umut ederek uyuduk ama kalktığımızda yine karanlık buradayım hiç bir yere gitmedim dedi.

Geleneksel 1 Ocak kahvaltımızı Viyana Filarmoni Orkestrasının yeni yıl konseri ile yapardık. Ama bu yıl bu rutinimizi gerçekleştiremedik onun yerine plaktan Edith Piaf dinledik. Ardından herkes bir köşeye çekilip sakin sakin günü geçirdik. Yılın ilk günü benim için her zaman miskinlikle eşanlamlı olmuştur zaten. 

 Ben artık payımıza düşene razı olmayı seçtim. Başka türlü hayata devam edilemez diye düşünüyorum. Sevdiğim ve seçtiğim  kişilerle, sohbetlerle, müziklerle, kitaplarla, gezilerle, hayallerle hayata asılacağız başka yolu yok...