*İLK TATİL*

Yıl 1997 İstanbuldayız.Evleneli 7-8 ay olmuş.Düğündü eşyaydı derken epeyce bir borçlanmışız.İki maaş önden gidiyoruz.Balayıda yapamamışız.Yaz gelip havalar ısınınca hadi bir çılgınlık yapıp tatile gidelim dedik.Küçükkafa da bize dahil oldu.şuydu buydu derken tatil işi bizi iyice sardı.amann bir dahamı gelicez bu dünyaya deyip attık kendimizi yollara.Fethiye olsun dedik.hem ucuzmuş hemde dairede çalıştığım bir arkadaşın ablası orda pansiyon işletiyormuş.Pansiyon işi tamam biletleride küçükkafa ben hallederim dedi..Uyduruk bir firmadan ucuz yollu 3 bilet almış.Ama bize çok kaliteli bir firma çok güvenilir diye hava atıyo.Eşyalarımızı alıp terminale gittik. Firmanın bürosunda bekliyoruz .Saatimiz geldi ama ortada otobüs falan yok.Görevli hatuna sorduk bir terslik mi var acaba hatun bilete baktı ve "ama bizim fethiyeye seferimiz yok" dedi.Tabi biz şok halinde nasıl yani o zaman neden bize bu bileti sattınız diyince "ee şey kem küm çok özür dileriz arkadaş yeni girdi yanlışlık olmuş biz sizi antalya otobüsüne bindirelim ordan fethiye yakın zaten merak etmeyin sizi Fethiye'ye göndeririz".Mecburen tamam dedik.Gecenin bir vakti terminalde başka da şansımız yok zaten.Külüstür bir otobüsle Antalya 'ya geldik.Terminalde indik valizleri aldık ama ortada otobüs firmasının bürosu falan yok.Üçümüzde ilk defa Antalya'yı görüyoruz neyse zaten yakındır bir iki saatte gideriz hem burayıda görmüş olduk diye kendimizi teselli ediyoruz.Tabi bu arada küçükkafaya ikimiz birden demediğimizi bırakmıyoruz .Neyse efendim bizi fethiyeye götürecek bir vasıta bulduk ama aradaki mesafe beş saat kadar sürüyormuş.Tabi bu arada hiç hesapta olmayan bir yol parasıda cabası.Sağ salim kendimizi Fethiye ye attık.İkinci şoku pansiyonu görünce yaşadık tabi pansiyonuda ben ayarladım güya tek kelimeyle rezalet.İğrenç merdivenaltından bozma bir oda içinde lavoba duş falan yok ,kafam tavana değiyor (benim boyum 1.60 ona göre düşün yani) tavan da beton falan değil saçdan yapılmış içerisi cehennem gibi sıcak.Tabi üçümüzde dumura uğradık.Valizleri odaya bırakıp başka bir yer bakalım dedi eşim. Tesadüfen eşimin tanıdığı birine rastladık oda bize bir pansiyon ismi verdi "Gebeş Pansiyon" isminde hayır yok ama bir bakalım dedik.diğerinden kötü olamaz herhalde.Arayıp bulduk pansiyonu ,bahçe içinde temiz sevimli bir yer olduğunu görünce derin bir ohhh çektik hiç unutmuyorum eşim ben elimi atınca böyle olur der gibi bir bakış fırlatmıştı bize.Hemen koşa koşa valizlerimizi aldık Gebeş pansiyona yerleştik.Paramız kısıtlı tabi öyle dışarda falan yemek yeme lüksümüz yok.Baktım teras katında küçük bir mutfak var buzdolabı ocak kap kacak da mevcut bundan iyisi şamda kayısı
çarşıya çıkıp domates biber karpuz peynir alıp attık dolaba .Akşamları kahvaltı gündüz plaja ve gittiğimiz yerlerede hazırladığım sandwiçleri alıyorduk.
Terasımız efil efil esiyor, manzara süper bazen okey oynayıp buz gibi biramızı yudumluyor bazende çekirdeklerimizi çitliyorduk.Bir haftayı böyle geçirdik küçükkafa "allahım ne suç işledimde bunlarla tatile geldim ölüyorum kahvaltı yapmaktan bağırsaklarım düğümlendi ne kadar pintisiniz be" diyip bizi taciz ediyordu.
Çenesinden kurtulalım diye son akşam köfte yapalım dedik.Mangalı yaktık köfteleri hazırladım yarım kilo kıyma almışız.Şansımıza o günde pansiyona dört çocuklu bir aile gelmezmi.Ama çocuklar bildiğiniz gibi değil tamam çocuklar ama bir o kadarda yüzsüzler yanımızdan ayrılmadılar ikişer köfte zor yemiştik.

Şimdi sen bunu niçin yazdın diyorsan eğer şöyleki bizim hayatımızda yaptığımız en güzel tatil buydu.12 senedir anlatıyoruz ve her anını hatırlıyoruz.Bazen gülerek bazen hüzünlenerek . Gülüyoruz çünkü parasızlıktan sadece bir şezlong kiralayıp sırayla güneşlenmelerimize , teras sohbetlerimize,küçükkafanın para gelecek diye gördüğü her bankamatiğin ekranına yapışmalarına,hüzünleniyoruz çünkü şimdi çok daha iyi şartlarda yaptığımız tatillerde aynı tadı bulamıyoruz. Boşa değil gülün kokusu vardı ama olsun biz bu hüzünlerimizide seviyoruz...