HALETİ RUHİYE....

Yılın ilk ayını bitirdik bile ne yaptın dersen verecek cevabım yok desem çevreme baktıkça o kadarda acımasız olmayacağım artık. Sürekli bir yetersizlik duygusu üzerimize yapışmış ama aklı selim düşününce o kadar da değil diye kendimi gaza vereceğim vallahi. İşe gidip geliyoruz evimizle ilgileniyoruz çocuklarla vakit geçiriyoruz alışverişimizi yapıyoruz. Kendi işimizi kendimiz yapıyoruz. Belki istediğimiz düzeyde değil ama okumaya çalışıyoruz. Birlikte olmaktan keyif aldığımız insanlara vakit ayırmaya çalışıyoruz. Anca bu kadar oluyor yani daha fazlası için ne zaman var ne de para.  Zaten  dört tane yılbaşı biletinden bir tanesine amorti çıkmış, büyük ikramiye şansını da kaçırmışsın işte ne bekliyorsun:)Onun içindir ki, bundan sonra  fazlası için kendimizi hırpalamanın anlamı yok. Hayat böyle akıp gidecek işte akıntıya direnmeye gerek yok. Anın tadını çıkartıp yakınmayı söylenmeyi bir tarafa atmalı.

Gelelim bugünlerde neler yaptığımıza.Her yıl geleneksel hale getirdiğim kızlarla yarıyıl tatilinin bir haftasını bu yılda birlikte geçirmiş olduk. Şahane bir hafta oldu. Kızkıza gezdik tozduk alışveriş yaptık. Bol bol konuştuk gülmelere doyamadık. Akşamları hep birlikte filmler izledik gece yarılarına kadar oturup sabah zorla kalktık. Pek mesut bir haftaydı  umarım seneye de aynı keyifle bu günlere ereriz.

Şubat ayına da merhaba dedik bu arada. Çok dillendirmek istemesem de     kendisiyle aram pek iyi değildir. Neyse ki kısa çarçabuk geçsin gitsin. Hem farkında mısın bahar kapıda...